Będąc w Kaliszu, podczas długiego weekendu, aktywnie poszukiwałam wiosny, która jest moim żywiołem. Poniżej kilka zdjątek, niekoniecznie najwyższej jakości, które zrobiłam aparatem telefonicznym.
Długo chłonęłam widoczki i przyglądałam się obrazkom malowanym przez naturę, zanim zrobiłam im zdjątka.
Najbardziej uwielbiam niezapominajki i tulipany wyłaniające się z dużej kępy pokrzyw!
Niezapominajki kojarzą mi się dzieciństwem, gdy jako mały szkrab rankiem,”rajdałam” się do babcinego łóżka, aby posłuchać nowej bajki. Wiele razy słyszałam od babci wierszyk, który bardzo lubię do tego stopnia, że mógłby zostać wygrawerowany na moim nagrobku 😉 Nigdy go nie zapomnę.
Do dzisiaj niezapomnajki, mimo iż nie są kwiatami pachnącymi, kojarzą mi się z zapachem wiosennego deszczu, lekkością, świeżością. To zapach, który nie istnieje, a ja i tak go czuję. Kolor niezapominajki to także kolor oczu mojej babci, taki, którego nigdy się nie zapomina.
Niezapominajki
są to kwiaty z bajki
rosną nad potoczkiem
patrzą żabim oczkiem
i szepczą skromnie:
nie zapomnij o mnie!
