Na porannek, na dobry humor. Pisałam już kiedyś o Audrey i o tej piosence ze Śniadania u Tiffanyego. Uwielbiam ten spokój w jej oczach i pogodny nastrój, który ze sobą przynosi, za każdym razem, kiedy się na nią patrzy… Jaka szkoda, że my nie umiemy robić takich filmów, ze wszech miar nieprzemijających, można by powiedzieć „pięknych ciałem i duchem”.
