Kończy się właśnie kolejny czerwcowy tydzień i wielu z nas na weekend planuje domowe czynności albo inne sprawy niecierpiące zwłoki. Często są niekoniecznie związane z tym czego chcemy, a musimy lub wypada. W toku życiowego kieratu nie zastanawiamy się, czy robiąc te wszystkie rzeczy naprawdę chcemy to robić. Organizujemy porządki w kącie, który od dawna tego „potrzebuje”, robimy pranie, idziemy po zakupy które są „niezbędne”, planujemy opiekę wnuka, gdyż nasze dzieci chcą „trochę odpocząć” i wyjść ze znajomymi. Jakże wiele osób mając trochę wolnego czasu nie poświęca go dla siebie, ale ciągle goni za istotą nie swojej sprawy,  rozprasza się  i zapomina.

Więc pytam, a co z nami? Jesteśmy dla Boga najważniejsi, ale czy jesteśmy najważniejsi dla nas samych? Od wielu wieków świat odwrócił najważniejsze prawa naturalne i boskie i z pięknego człowieka zrobił poddanego, niewolnika programów, różnych doktryn i idei zachłannych ludzi. Dlatego poświęcenie i poddaństwo było traktowane jako idea słuszna i pożądana. Strach i poczucie winy to hasła, które nadal nami rządzą i całym światem.

Zapomnieliśmy przez to, że jako istoty stworzone i kochane przez stwórcę – to siebie powinniśmy przede wszystkim traktować dobrze i zastanowić się czego tak naprawdę pragniemy i co sprawia nam radość. Będąc szczęśliwymi tu i teraz dajemy szczęście innym. Czy widzieliście kiedyś, aby nieszczęśliwi ludzie obdarzali innych szczęściem?

Jakże krótkie jest życie! Kiedy jesteśmy młodzi 20-30 letni,  życiowe czynności domowe i zawodowe prawie całkowicie wypełniają nasze życie. Dom, praca, dzieci, mąż, dom, praca, dzieci itd.
Czy zastanawiamy się wtedy, że kiedyś to wszystko może się zmienić? Kiedyś, kiedy będziemy już starsi te wszystkie rzeczy, które robiliśmy nie z miłości i pragnienia, ale z musu i kieratu będą odbijały się echem pustki w naszych sercach?

Każdy ma swój własny Zaczarowany Ogród życia. Stwórca dał nam go w opiece i obserwuje co z nim zrobimy. Pielęgnowany zasilany dobrymi myślami, czyszczony, podlewany miłością potrafi urosnąć ponad nasze wyobrażenia! Nasze marzenia i dobre intencje są jak kwiaty, które wciąż i wciąż rozkwitają, kiedy jesteśmy szczęśliwi. Jednak, kiedy zapominamy o tym ogrodzie, którego jesteśmy strażnikami – może pozostać tylko pole chwastów.

Ważne jest, aby w każdej chwili swojego życia, raz po raz, albo co chwilę zatrzymywać się i zapytać samego siebie: czy tego naprawdę chcę? Czy to jest moje marzenie? Czy chcę pić kawę na tarasie o poranku i wdychać zapach kwiatów z ogrodu? Czy chcę wkładać ręce w ziemię i wyciągać z niej samodzielnie posiane rzodkiewki? Czy teraz, jak czytam tę książkę pełną zapachu i melancholii wzruszam się, i podoba mi się ten smutek? Czy jadąc samochodem z klimatyzacją, gdy na zewnątrz jest upał, fajnie się czuję? itd,
Jeżeli coś sprawia nam trudność, jeżeli coś nas niepokoi, czegoś nie chcemy – ZAWSZE możemy to zmienić. Jesteśmy wolnymi istotami i prawo wolnej woli to najważniejsze prawo na świecie, które zostało nam dane. Nie istnieją żadne ludzkie koligacje i umowy, które nie mogłyby być zerwane.

Bądźcie szczęśliwi
Serdeczności
ASKET