W ostatnim czasie mało ozdabiam decoupage sama. W większości z braku czasu, bo na warsztatach raczej nie zawsze mogę się skupić na własnych dekoracjach, a po zajęciach po prostu nie mam już sił siedzieć w pracowni. Z resztą ozdobiłam już tyle, że chyba powoli mój limit ozdobień już się kończy ;). Większość przedmiotów czeka miesiącami na swoje wykończenie. Zaczynać nowe rzeczy, gdy cała szafa pęka w szwach od zaczętych prac nie chcę, wolę się skoncentrować na dekoracjach uczniów, stąd ostatnio wiele zdjątek prac ze Szkoły Decoupage.
Przed urlopem zdążyłam jednak kilka prac sfotografować, więc dzisiaj przedstawię Wam pudełko i zawieszkę z kursu crackle w moim wykonaniu. Co prawda każda praca powstała na różnych warsztatach i została wykończona przeze mnie już po nich, ale zarówno pudełko jak i zawieszka zostały zainicjowane podczas kursów.
Obie prace są z moich papierów, które można obejrzeć i ewentualnie zakupić tutaj
Na dole pokażę z jakich to papierów zostały wykonane.
Jest to nieduże pudełko jakie zwykle uczniowie ozdabiają na kursie. Na drobiazgi, biżuterię, pamiątki itp.
W większości dwuskładnikową krakelurę kładą na wieczku, ale ja postanowiłam położyć ją na bokach pudełka. Dzięki temu ciemny dół został „rozświetlony” przez jasne drobne spękania.
Na przodzie zrobiłam imitację zapięcia – drobny element biżuteryjny w postaci medalionowego owalu – i już szkatuła zyskała nobliwy charakter 🙂
Ten papier posłużył mi do skomponowania wieczka szkatułki:
Na tym papierze ED 81 oraz na nr. ED 80 i 83 są portrety małej dziewczynki o przepięknym hipnotycznym spojrzeniu, która widnieje także na banerach moich stron internetowych. Od wielu lat jest dla mnie wielką inspiracją. O „małej Asket” – tak ją nazywam pisałam już niejednokrotnie na tym blogu. Ponoć została odnaleziona, jak często piszecie do mnie, wskazując na strony na których rzekomo zostało podane kim była ta osoba i jej życiorys. Nikt jednak nie zastanawia się, że to tylko jedna strona internetowa – blog na której ktoś podaje tylko swoje niejasne tezy nie podając żadnych, ale to żadnych dowodów na ich prawdziwość.
To, że komuś się wydaje, że mała dziewczynka jest podobna do jakieś aktorki z lat dawnych i mogłaby być nią, automatycznie nie powoduje, że to jest ta sama osoba. Nikt nie sprawdził przecież jej DNA 🙂
Przyjrzałam się wnikliwie tym fotografiom i według mnie to są dwie różne osoby. Temat z mojej strony na temat małej dziewczynki z retro zdjęć uważam za wyczerpany.
Druga praca to zawieszka np. na drzwi, tym razem z jednoskładnikową krakelurą.
Jest postarzona z ręcznie wykaligrafowanym napisem. Na koniec zrobiłam patynowanie, aby wyglądała na starą. 
Ostatnio często przychodzą do mnie osoby do sklepu i proszą o spękacz!
– Jaki spękacz? Myślałam, że chodzi o jakiś przepis na ciasto – np. jak skubaniec (swoją drogą bardzo lubię :), ale one chciały po prostu crackle jednoskładnikowe. Nowe wymysły słowne. Proszę, nazywajmy rzeczy po imieniu. Crackle (czyt. krakle) to słowo KLUCZ! Co prawda obce, ale ma swoją historię i polska jego odmiana to KRAKELURA. Tak jest od wielu, wielu lat w nomenklaturze artykułów artystycznych i po co wymyślać amatorską nowomowę?
Widziałam już przetłumaczone książki na temat decoupage, a zatytułowane np:”Wycinanki”. Nie jest to to samo. Zatem uczmy się prawidłowych nazw.
Do tej zawieszki użyłam papierów z białymi różami i z fiołkami w stylu retro. Kolory na tym papierze są stonowane i wyblaknięte – specjalnie.
pozdrawiam znad morza i życzę miłego dnia!
Asket
P.S.
jutro będzie mała zagadka 🙂
Bardzo dziękuję!