Poniżej oto druga zawieszka informacyjna do pracowni, którą już dawno wykończyłam, tylko czekała na dobry aparat fotograficzny, którym nomen omen już zrobiłam zdjątka. Dobry aparat to naprawdę dobra rzecz. Zamiast 20 zdjęć jak robiłam kiedyś teraz wystarczą 2-3, aby efekt mnie zadowolił.
Zawieszka do pracowni, która na razie nie zostanie nigdzie zawieszona z powodu braku „wiertacza” (czyt. pana z wiertarką) Sama tego nie umiem zrobić, a mechanik będzie najprawdopodobniej pod koniec maja. Zawieszka w pierwszym rzucie miała być delikatnie zcrackowana. Jednak stamperia sotile, którą użyłam bardzo brzydko popękała (niestety preparat się zestarzał i zrobił bardzo rzadki) więc postanowiłam nie wypełniać spękań, tylko zamalować poliuretanem. Patrząc na nią pod światło widać spękaną powierzchnię i nawet to fajnie wygląda.
W rezultacie zawieszka nie jest taka żółta, jak wygląda na zdjęciu, jednak fotkę robiłam przy sztucznym świetle, co spowodowało wyostrzenie kolorów.
jejku!…. od kiedy zerkam na tę stronę wierzę, że jak się chce to można wiele osiągnąć , jest ona dla mnie motywacją do działania ,ale tekst o czekaniu na specjalistę od wiertarki mnie zabił (tzn można wiele ale niekoniecznie ?)