Zegar w stylu Vintage – warsztaty i zegary dwa

Wczoraj obiecałam, że pokażę krótką relację z warsztatów środowych oraz zegar, który w tym roku zaprojektowałam na warsztaty.

W zeszłym roku zegar był nieco w innym stylu, choć zachowane zostały elementy postarzania.

Bardzo lubię wymyślać nowe projekty decoupage. Naprawdę to uwielbiam! Kiedy siadam wieczorem do stołu, wyciągam wszystkie potrzebne „graty” i nie wiem co z tego będzie. Pozwalam prowadzić się swojej intuicji i proszę o dobre energie. Najgorsze jest dla mnie, gdy mam coś z góry określone, np. motyw lub jakiś temat. Wtedy zaczyna się włączać moja lewa półkula mózgu i męczę się niemiłosiernie. Efekt jest taki, że po takiej pracy czuję się jak wyciągnięta z pralki i efekt też.

Dlatego też siadając we wtorkową noc do zegara nie zrobiłam żadnych postanowień. Co będzie to będzie, wiedziałam tylko, że nie będzie z koroną, bo ta już była 🙂

W trzy godziny powstał taki oto zegar:

Jedynym papierem, który wykorzystałam jest papier z różami do klasycznego decoupage. Reszta jest domalowana farbami w różny sposób.

Zegar duży: 40 cm średnicy i wygląda na stary:

A tak bawiły się panie robiąc swoje zegary na warsztatach:

W trakcie prowadzenia warsztatu nabrałam ochoty, aby zrobić drugą wersję zegara, z odwrotną kolorystyką. W rezultacie powstał drugi zegar, tj. wariacja na temat pierwszego:

Teraz mam dwa zegary i dwie propozycje na następne warsztaty, które odbędą się

16 marca, w środę od godz. 17.30 – 21.30. Będzie do wyboru jeden z dwóch zegarów, w wersji jasnej lub ciemnej. Osoby chętne proszę o zgłaszanie się na maila, lub tel. 508 26 26 32. Oczywiście do zegara każda z pań otrzyma pełny mechanizm ze wskazówkami.

P.S.

Ostatnio widziałam kilka zegarów tzw. gotowców. tzn. cała tarcza jest przyklejona na całości zegara. Właściwie nie wiem jak to nazwać, bo to raczej składanki w photoshopie i nie mają nic wspólnego z decoupage, a tak zostały nazwane. Szanowne panie może raczej nazwijmy to po imieniu: „digital art”, albo „digital servieten technik” (widziałam nawet zeskanowane serwetki sklecone w photoshopie i naklejone po całości) . Oczywiście głupi klient, który to kupi się nie zna, więc można mu wmówić wszystko, że ręcznie robione, że wycinane (prawda, bo kółko z papieru było) itd.

Potem się dziwimy, że ktoś sprzedaje swoje prace po kilka złotych. Jak nakopiował obrazków z photoshopa i nakleił w całości, to może ich nadrukować całe stosy, ile chce. Po kilka złotych każda praca. Potem decoupażystka, która chce sprzedać swoje dobrze zrobione prace, nie może tego zrobić, bo większość ludzi myśli, że wszystko jest tak zrobione, po całości, bez wysiłku.

I żeby było jasne: ja nie mam nic przeciwko naklejankom i oklejankom. Jak ktoś chce niech sobie robi, co chce. Sama czasem sięgam po całą serwetkę, czy papier, choć rzadko, bo radość sprawia mi właśnie zrobienie czegoś od początku, ale rozumiem, że ktoś może mieć inne zdanie. Ja tylko proszę, nie nazywajcie tego decoupage.

Sama czasem mam obawy przed nazywaniem moich prac decoupage, bo wiele z nich zawiera zestaw różnych technik artystycznych, ale przyjęłam, że jeżeli naklejam wycięty precyzyjnie wzór z papieru, to stosuję tutaj technikę decoupage.

Proszę Was. Nazywanie rzeczy po imieniu nie wymaga przecież żadnego wysiłku i jest się w zgodzie z własnym sumieniem.

Pozdrawiam wszystkich i zapowiadam relację z warsztatów z transferem. Już jutro.

Asket